Panie burmistrzu!
Czy Pan panuje nad tym co się dzieje w Szkole Podstawowej w Suszu?
Bo nam rece opadają.

Nominalnie takich wpisów nie publikujemy, bo wręcz przerażają swoją niezbornością i tworzą swym bełkotem tylko zamulenie Forum, ale akurat ten niech posłuży jak kurs pierwszej opieki psychologicznej.

* * *

Panie burmistrzu!
[Który burmistrzu? Konkretnie! Personalnie! Bo wielu ich jest.]

Czy Pan panuje nad tym co się dzieje w Szkole Podstawowej w Suszu?
[Ale co się dzieje w Szkole Podstawowej w Suszu? Konkretnie!]

Bo nam rece opadają.
[A konkretnie: z jakiego powodu?]

Czy parkowanie w miejscu publicznym, nieprzeznaczonym do handlu, autem wystawionym do sprzedaży - jest legalne?
Jeżeli nie, to dlaczego na parkingach miejskich bezkarnie uprawiany jest ten proceder?
Mamy wszędzie za mało miejsc parkingowych, a taki cwaniaczek zajmuje sobie parking autkiem tygodniami albo dłużej, bo sprowadził klepanego rzęcha zza granicy.
Na nielegalny handel jest chyba paragraf w KK? Gdzie takie coś zgłosić?

Podaj konkretny przykład.
Zrób fotki i wyczerpująco opisz sytuację: co, kto, gdzie, kiedy.
Najlepiej podeślij e-mailem: redakcja@kurier-ilawski.pl

Czy naprawdę chcemy takiej Polski, w której z jednej strony rząd zamyka oddziały porodowe w szpitalach powiatowych, pod każdym względem utrudniając spokojny poród kobietom, a z drugiej – ułatwia aborcję, czyli rzeź niewiniątek...?
Niewinne dzieci to nasz najdroższy skarb narodowy, który musimy chronić za wszelką cenę!

Rządowa spółka kolejowa „InterCity” ogłosiła największy przetarg w swojej historii, ale tak skonstruowała kryteria przetargu, że polskie firmy odpadają z przyczyn formalnych.
Warunki przetargu na 42 zestawy piętrowych elektrycznych pociągów za ogromną kwotę aż 17 miliardów zł wykluczają polskich producentów, jak Pesa, Newag, Cegielski.
Kwalifikują się za to zagraniczne, np. niemiecki Stadler, Siemens czy też Alstom. To taki kolejny tylko „przypadek”.

Odnośnie wpisu numer: 46427

Myślę Panie Piotrze (dzięki za wypowiedź), że powody dla których ludzie obecnie coraz częściej unikają publicznych wypowiedzi, są złożone i związane z różnymi czynnikami społecznymi, politycznymi i technologicznymi. Oto kilka kluczowych powodów.

Współczesna kultura internetu sprzyja szybkiemu i często negatywnemu ocenianiu wypowiedzi publicznych. Wiele osób boi się tzw. cancel culture, czyli ryzyka, że ich słowa mogą zostać wykorzystane przeciwko nim, co doprowadzi do odrzucenia społecznego lub zawodowego. W związku z tym, ludzie unikają wyrażania kontrowersyjnych, jednoznacznych opinii, obawiając się reperkusji.

Społeczeństwo jest obecnie bardzo spolaryzowane politycznie, co sprawia, że każde wypowiedzenie się na trudniejsze tematy może spotkać się z ostrą krytyką. Niektóre osoby czują, że niezależnie od tego, co powiedzą, ich słowa mogą być odebrane jako popierające jedną stronę konfliktu, co prowadzi do potencjalnych konfliktów społecznych lub rodzinnych.
Bardzo często w niektórych środowiskach brakuje przestrzeni do wymiany poglądów, które różnią się od ogólnie przyjętych. Ludzie często czują, że jeśli wyrażą niepopularną opinię, zostaną skrytykowani lub wyśmiani, co prowadzi do autocenzury. Takie zjawisko dotyczy zarówno świata realnego, jak i internetu.

W internetowych mediach społecznościowych każdy może wypowiedzieć się publicznie, co zwiększa ekspozycję na hejt i negatywne reakcje niestety. Komentarze pełne agresji i negatywnych emocji mogą skutecznie zniechęcać do zabierania głosu w dyskusjach. Takie doświadczenia wzmacniają obawy przed wypowiedzią.

Publiczne wypowiadanie się na drażliwe tematy, zwłaszcza te polityczne lub światopoglądowe, może budzić obawy o prywatność i bezpieczeństwo jak również obawa o inwigilację/przykładów przecież mamy obecnie wiele/. Z tego też powodu ludzie wolą zachować anonimowość lub nie zabierać głosu publicznie.

Z rozmów ze znajomymi, rodziną wynika, że czują, iż ich głos niewiele zmienia, co skutkuje postawą pasywności. Zamiast angażować się w publiczne dyskusje, wiele osób ogranicza się do rozmów prywatnych lub po prostu unika dyskusji. Zjawisko to nasila się, gdy nie widzą efektów angażowania się w życie publiczne lub gdy brak jest przestrzeni na konstruktywne debaty.

Widać jasno, jak wiele osób odczuwa, że przestrzeń publiczna, a zwłaszcza media społecznościowe, nie sprzyjają już konstruktywnym rozmowom. Wzrasta natomiast liczba krótkich, często uproszczonych i skrajnych opinii, które zamiast prowadzić do dialogu, wzmagają polaryzację.

I tak sobie myślę, że w obliczu tych wszystkich czynników wielu ludzi wybiera milczenie lub dyskusje tylko w wąskich, zaufanych kręgach. Wynika to nie tylko z obaw przed reakcją innych, ale także z poczucia bezsilności oraz braku zaufania do przestrzeni publicznej jako miejsca do konstruktywnego dialogu.

Zastanawiam się czy ktokolwiek z was widział piękne drogi osiedlowe, chodniki, ścieżki, oświetlenie, pasy zieleni na Osiedlu Żołnierzy Wyklętych w Iławie (za fabryką Ekodrób).
Jechałem niedawno przypadkiem tamtędy i nie mogłem się nadziwić jak można pięknie wykończyć to wszystko. Takich dróg ze świecą szukać w Iławie, o chodnikach i oświetleniu nie wspominając.
Czyżby to tylko przypadek, że tam buduje się nasz Burmistrz kochany...?

Odnośnie wpisu numer: 46401

Problem leży gdzie indziej.

Mieszkańcom owszem chce się pisać, tylko że nie ma kto tego czytać i reagować! Urzędnicy są leniwi, im nie chce się robić nic i słuchać podpowiedzi ludu. Jaki Pan, taki kram.

Pracowałem w zakładzie, gdzie podlegało mi dużo osób, wydawałem polecenia i wszystko było w porządku, gdy były wykonywane, a jak ktoś miał jakiś pomysł to było super dla całego zakładu.

Ale w Iławie w urzędach nie wydają poleceń, nie przyjmują podpowiedzi i wszystko jest ok. Ważne aby dzień pracy minął bez stresu i obowiązków. Każdy urzędnik idzie rano do pracy i co, nic nie widzi?

Przed wojną urzędnik to był PAN. Idąc do pracy wszystko widział i co mu się nie podobało to reagował. Był szanowany i poważany. A dziś? Szkoda pisać, i tak nikt z urzędników nie weźmie tego pod uwagę.

I dlatego ludzie nie chcą się wypowiadać publicznie, Pani Nataszo.

Raport porównawczy dla Uśmiechniętych.

Rząd Hiszpanii ogłosił systemową pomoc dla swoich powodzian.
Po 60 tysięcy €uro na naprawę 1 domu (czyli 4,36 zł = 261 000 zł).
Do tego dojdzie po 10 tysięcy €uro na zakup mebli i podstawowych urządzeń domowych (czyli 4,36 zł = 43 600 zł).

Uśmiechnijcie się!

Odnośnie wpisu numer: 46415

Absolutnie ma gość rację. Jemu idzie o najważniejsze sprawy w Iławie, te najprostsze.
Nie ma ludzi w ratuszu, w zarządzaniu miastem, by przekierowali widzenie społeczne, co na iławskim podwórku potrzeba.
Na pewno konieczna jest restauracja jakże wstydliwego czyraka w samym centrum miasta przy drodze krajowej nr 16, czyli kikutów spalonego młyna - z przeróbką go na Izbę Historii o Iławie i regionie. Tutaj oczekiwana jest radnego Michała Młotka inicjatywa, ale i twarda ręka. Nie że "ja chcę", ale walę pięścią w stół i staram się w odpowiednich instytucjach.
Z panem posłem z wsi Szwarcenowo, Zbigniewem Ziejewskim [PSL], to daję Panu gwarancję, że nic nie załatwisz. Idź Pan swoją drogą, odnieś się do posłów z prawicy. I wygrywacie na obydwie strony.

Ludzie!
Piszcie o Iławie i regionie, o naszych lokalnych sprawach:
- że gówno się dzieje,
- że na nic nie ma pieniędzy,
- że młyn niby odkupiony od podmiotu prywatnego straszy jak straszył,
- że ścieżka rowerowa wzdłuż targowiska jest nikomu niepotrzebna,
- że nowa ścieżka od Osiedla Podleśnego przez ulicę 1 Maja do miasta tak została pokierowana, że aż się prosi ją omijać,
- że burmistrz miasta powołuje nowy kolejny etat sekretarza miasta, mimo że jest aż dwóch zastępców burmistrza,
- na nic nie ma funduszy, ale burmistrz rośnie jak począek i wszystko robi wyłacznie pod siebie.

Proszę o pozytywy. Czy są takie? Kto je wskaże?

Odnośnie wpisu numer: 46407

Tłumowi jest dobrze. [...]

Każdy ma ładne ciuchy. Spożywczaki, czyli obce markety pełne kiełbasy jakiej chcesz i wcale nie jest droga porównując do dawnych czasów. Czekolada dawniej po 22-30 złotych, dziś tylko po 4-6 zł. Samochodów też gęsto, mimo że 75% to ciężka graciarnia, ale za to wszyscy z domu mają po jednym aucie. Grill na każdym podwórku w każdy weeekend. Albo proszę: półka białej wódki: 18-24 ze butelkę, dawniej 40-50 zł. I nikogo nie biorą teksty filozoficzne.

Tłumowi jest dobrze. [...]

A najważniejsze to wyjazdy w świat na wycieczki, najlepiej do dalekiej Australii albo Ameryki. Światowcy...

Tłumowi jest dobrze. [...]

Ale większość plecie, że to poprzedni rząd prawicy wszystko pokradł, dlatego ten obecny rząd ma tak bardzo ciężko i jest źle, bo nie może inwestować w CPK czy atomowe elektrownie...

Tłumowi jest dobrze. [...]

Tłum jest ogłupiały do tego stopnia, że na Oddziale Psychiatrycznym pacjenci pękają ze śmiechu.

Tłumowi jest dobrze. [...]

Tłumowi jest jak we wschodniej Rosji: "Nam wszystko jedno, byleby tylko wódki i kiełbasy wystarczyło".

Tłumowi jest dobrze. [...]

Odnośnie wpisu numer: 46404

Lokalnie dzieje się wiele ciekawych i zaskakujących rzeczy, ale marazm opanował mieszkańców i dlatego są nieskorzy do dyskusji na temat z lokalnego podwórka.
Szkoda, wielka szkoda!
Może w niedalekiej przyszłości nastąpi obudzenie - szkoda, że zbyt późne na ewentualną poprawę sytuacji w najbliższym otoczeniu!

Odnośnie wpisu numer: 46401

[...] Wywód na temat samorządów - ciekawy.
Warto jednak go odnieść do naszej rzeczywistości lokalnej, czyli jak to działa u nas i co nie działa.

Iławskie Centrum Kultury.
Oferta pracy: REFERENT ds. ADMINISTRACYJNO-KULTURALNYCH.
Wymagania:
Doświadczenie zawodowe w administracji samorządowej 3 lata.

To tylko zwykłe stanowisko referenta. Zrozumiałe byłoby doświadczenie trzy lata, ale ogólne. Czemu w tym przypadku musi być urzędnik? I to jeszcze z doświadczeniem 3 lata? A to przecież instytucja kultury, nie urząd. Te wymagania spełnia pewnie tylko 1 osoba w Iławie.
Pomyłka?
Jeśli tak, powinni ponownie ogłosić konkurs, jeśli nie to - no comment.

Ostatnie wydarzenia powyborcze w gminach i miastach naszego regionu (powoływanie na stanowiska urzędnicze w urzędach oraz kierownicze w jednostkach podległym burmistrzom i wójtom), skłaniają do refleksji na temat wad i zalet Samorządu terytorialnego, a prościej mówiąc, czy Samorząd spełnia zadania przed nim stojące i spełnia oczekiwania mieszkańców.

Samorząd terytorialny to forma organizacji społeczności lokalnych, która umożliwia obywatelom bezpośrednie zarządzanie swoimi sprawami na poziomie lokalnym i regionalnym. W Polsce, struktura samorządu terytorialnego obejmuje trzy poziomy: gminy, powiaty i województwa. Każdy z tych poziomów posiada kompetencje, które umożliwiają im samodzielne podejmowanie decyzji w ramach ustawowych granic.

Do zalet samorządu terytorialnego można zaliczyć:
- Lokalne podejście do rozwiązywania problemów; samorząd jest bliżej obywateli, co pozwala lepiej rozumieć lokalne potrzeby i dostosowywać działania do specyfiki regionu.
- Decyzje podejmowane przez lokalne władze są bardziej trafne i adekwatne do sytuacji danej społeczności.
- Zwiększenie poczucia odpowiedzialności obywatelskiej.
- Samorząd terytorialny umożliwia obywatelom większy udział w życiu publicznym, np. poprzez udział w wyborach lokalnych czy konsultacjach społecznych.
- Lokalna społeczność czuje większą odpowiedzialność za stan swojego otoczenia.
- Szybsze podejmowanie decyzji.
- Decyzje mogą być podejmowane bezpośrednio na poziomie lokalnym, bez potrzeby angażowania centralnych władz.
- Mniejsze jednostki są w stanie sprawniej realizować projekty i reagować na potrzeby mieszkańców.
- Samorząd terytorialny umożliwia bardziej równomierny rozwój kraju, ponieważ każda jednostka samorządowa może się skupić na swoich potrzebach.
- Środki mogą być inwestowane w lokalną infrastrukturę, oświatę, kulturę czy ochronę środowiska

Wady samorządu terytorialnego:
- Nierówności finansowe między regionami; zasoby finansowe jednostek samorządu terytorialnego są uzależnione od lokalnej bazy podatkowej, co może prowadzić do dużych różnic między bogatymi a biedniejszymi regionami.
- Samorządy o niższych dochodach mogą mieć problemy z realizacją podstawowych zadań.
- Biurokracja i koszty administracyjne; rozbudowana struktura samorządowa może prowadzić do wzrostu kosztów administracyjnych.
Nadmierna biurokracja w samorządach może spowalniać proces podejmowania decyzji i realizacji inwestycji.
- Bardzo duże ryzyko korupcji i nepotyzmu; w mniejszych społecznościach istnieje większe ryzyko faworyzowania znajomych czy rodziny w dostępie do stanowisk czy zamówień publicznych.
- Lokalna polityka może prowadzić do konfliktów interesów i braku przejrzystości.
- Niedostateczne kompetencje niektórych urzędników; na poziomie lokalnym zdarza się, że urzędnicy mogą mieć mniejsze doświadczenie lub kompetencje niż ich odpowiednicy na poziomie centralnym.
- Braki kadrowe i niedostateczne szkolenia mogą wpływać na jakość usług publicznych świadczonych przez samorządy.
- Utrudniona współpraca między jednostkami; niezależność jednostek samorządu terytorialnego może prowadzić do problemów z koordynacją działań między sąsiadującymi gminami, powiatami czy województwami.
- Brak współpracy może wpływać na realizację projektów regionalnych, takich jak budowa dróg, ochrona środowiska czy promocja turystyki.
- Brak właściwej transparentności i kontroli społecznej; lokalne władze powinny być bardziej dostępne dla obywateli, co ułatwiałoby kontrolowanie ich działań i wywieranie na nie wpływu.
- Samorządowcy powinni być bardziej odpowiedzialni wobec swoich wyborców, co zwiększałoby transparentność ich działań.

Podsumowując uważam, że samorząd terytorialny posiada wiele zalet, które sprawiają, że stanowi ważny element demokratycznego państwa i pozwala na dostosowanie działań do lokalnych potrzeb. Jednak wprowadza także pewne wyzwania, takie jak nierówności finansowe i ryzyko korupcji, nepotyzmu, które wymagają odpowiednich mechanizmów kontrolnych i wspierania mniej rozwiniętych regionów.

Jest jeszcze kilka znaków zapytania, ale uważam, że powinny one zostać zgłoszone przez czytających w komentarzach. Ich brak, wskazywać będzie jednoznacznie, że nie obchodzi ich moja pisanina.

Psy szczekają a karawana idzie dalej. Przy okazji kilku tutejszych pajaców kompromiotuje się wszczęt.

Na przykład taki włoski uciekinier i mdlejący adwokat Roman Giertych, obecnie pełniący obowiązki posła KO, napisał otwarcie, że jego koledze Radosławowi Sikorskiemu należą się... uwaga: "Brawa za to, że pokazał pełen profesjonalizm spotykając się z przedstawicielami obu partii w USA" (jeszcze przed wyborami).

Jaka jest prawda?

Ha! Jeszcze niedawno Radek Sikorski publicznie drwił z amerykańskich Republikanów i samego Trumpa, a żona Sikorskiego (Anne Applebaum) opluła Trumpa od najgorszych: "Mówi jak Hitler, Stalin i Mussolini”, zaś wielu polityków tuskowej koalicji 13 grudnia od lat nienawistnie poniżało obelżywie Trumpa od najgorszych.

I co teraz, mistrzowie kultury, tolerancji, poziomu i retoryki...?

Błąd w przepisach o patodeweloperce pozwala na budowę domów 3 metry od granicy działki sąsiada, nawet jeśli ściana budynku ma okna lub drzwi (nie musi być to pełna ściana).
Znowu dziwna „pomyłka” w tekście przepisu polega na zamianie spójnika „i” na „lub” przy zapisie bez okien lub drzwi (przed 1 sierpnia: bez okien i drzwi) w stronę tej granicy.
„Pomyłka” wywoła chaos i pozwoli dewoleperom na gęstsze budownictwo.

Brak podniesienia kwoty wolnej w najbliższych latach to jedno, ale rząd w średniookresowym planie budżetowo-strukturalnym musiał się przyznać jeszcze do czegoś.
Zamrożenie progu podatkowego na poziomie 120 tys. zł sprawi, że setki tysięcy Polaków co roku będą musiały płacić już nie 12, a 32 proc. PIT.
To oznacza pensję niższą nawet o kilka tysięcy złotych miesięcznie.

Symetryzm ma na celu promowanie obiektywizmu i równowagi, jednak w praktyce może prowadzić do upraszczania problemów, zacierania istotnych różnic i, paradoksalnie, do dezinformacji. Dzisiaj symetryzm staje się powszechną strategią w mediach, polityce i biznesie, mając znaczący wpływ na sposób, w jaki odbiorcy interpretują rzeczywistość.

W dzisiejszych mediach symetryzm często przejawia się w próbie unikania zajmowania stanowiska przez dziennikarzy i redakcje. Przykładem może być relacjonowanie spraw kontrowersyjnych, jak np. zmiany klimatyczne czy szczepionki, gdzie media przedstawiają zarówno naukowy konsensus, jak i opinie jego przeciwników, jako równoważne. Problemem jest tutaj traktowanie jednostkowych, pseudonaukowych opinii na równi z szeroko popartymi dowodami, co może wprowadzać odbiorców w błąd i tworzyć fałszywe poczucie „braku zgody” na temat pewnych kwestii.

W polityce symetryzm objawia się poprzez celowe neutralizowanie konfliktów i sporów poprzez traktowanie wszystkich stron jako równie wiarygodnych, bez względu na ich realne znaczenie czy rzetelność argumentów. W krajach demokratycznych strategia symetryzmu w mediach bywa wykorzystywana do unikania trudnych tematów lub relatywizowania poważnych nadużyć i kontrowersji. Zamiast koncentrować się na faktach i meritum sprawy, narracja polityczna w duchu symetryzmu skupia się na „racjach obu stron”, co może prowadzić do relatywizowania istotnych różnic wartości czy nadużyć.

Do czego może doprowadzić symetryzm? Symetryzm może prowadzić do zjawiska polaryzacji i zamieszania informacyjnego. W sytuacji, gdy wszystkie opinie są przedstawiane jako równorzędne, odbiorcy mogą czuć się zagubieni, nie wiedząc, które informacje są rzetelne. W ten sposób symetryzm sprzyja tzw. "postprawdzie", gdzie subiektywne odczucia i emocje zaczynają dominować nad obiektywnymi faktami.

Symetryzm rodzi pytania o etykę i odpowiedzialność instytucji. Czy media, politycy i korporacje nie powinni jednak wskazywać na bardziej wiarygodne i ważniejsze stanowiska, zamiast udawać, że każde z nich jest równorzędne? Dążenie do symetryzmu może bowiem ostatecznie rozmywać odpowiedzialność za słowa i czyny, sprawiając, że wszelkie kontrowersje i problemy społeczne są traktowane jedynie jako „różnice opinii”. Oto kilka współczesnych przykładów:

1. Fake news i dezinformacja: Symetryzm w kontekście fake newsów to traktowanie fałszywych informacji jako równorzędnych do prawdy, co pogłębia dezinformację.
2. Zmiany klimatyczne: Próba traktowania opinii negujących zmiany klimatyczne jako równorzędnych do opinii naukowców przyczynia się do spowolnienia działań na rzecz ochrony środowiska.
3. Równość społeczna: W niektórych przypadkach równość narracji wykorzystywana jest do uzasadniania polityki, która marginalizuje słabsze grupy, twierdząc, że „każda strona ma rację”.

W obecnej sytuacji w Polsce, niektórzy publicyści stawiają symetrystom trzy główne zarzuty. Po pierwsze, symetryści mają przyjmować równy dystans wobec PO i PiS-u, co jest nieuprawnione, ponieważ ich winy nie są takie same. Po drugie, krytykując dzisiejszą opozycję i relatywizując tym samym winy PiS-u, symetryści efektywnie pracują na rzecz partii rządzącej. Po trzecie, symetryści postrzegają rzeczywistość segmentami. Mogą pochwalić PiS za 500+, a jednocześnie zignorować zawłaszczenie przez tę partię Trybunału Konstytucyjnego. Nie widzą więc całości problemu, nie potrafią zbudować poprawnej hierarchii priorytetów...

O symetryzmie i symetrystach słychać dzisiaj często w debacie publicznej. Kim jednak są symetryści – ludźmi sympatyzującymi z politycznym centrum, niezależnymi obserwatorami życia politycznego, obiektywnymi sędziami zjawisk społeczno-politycznych, przeciwnikami politycznych skrajności? Wiadomo o nich właściwie tylko tyle, że są przedmiotem ostrej krytyki w środowisku lewicowo-liberalnym, podczas gdy Zjednoczona Prawica traktuje ich dość wyrozumiale. Ta asymetria niechęci zasługuje na uwagę.

Podsumowując, symetryzm jako strategia we współczesnym świecie staje się narzędziem wpływającym na percepcję odbiorców, ale niesie też liczne ryzyka. Zacieranie różnic i próba przedstawiania wszystkich opinii jako równorzędnych prowadzi do dezinformacji, polaryzacji i zmniejszenia odpowiedzialności za przedstawiane informacje. W dobie wyzwań globalnych, takich jak zmiany klimatyczne, walka z dezinformacją czy wzrost ekstremizmów, strategia symetryzmu wymaga ostrożności i krytycznego podejścia.

Jako iławianin, były nauczyciel w szkole mechanik, mam ciekawe przeżycie, wręcz bulwersujące do przekazania. Łączy się ono z tekstem mego kolegi z rady miejskiej, Dariuszem Paczkowskim.

Oto Dariusz Paczkowski przybliża historię iławskich nekropolii. Pisze: „Jeszcze inną nekropolią był cmentarz żydowski. Niemcy nazywali go judische Friedhof. Żydzi nazywali go po prostu kirkut. W tym miejscu znajduje się dziś iławski basen”.

Ponieważ często na lekcjach w-f prowadziłem z uczniami lekkoatletyczne zajęcia na stadionie, to zdarzyło mi się być świadkiem pewnego zdarzenia. Traumatyczny dla mnie widok. Opisuję.

Tam, gdzie obecnie mamy pływalnie krytą (przy stadionie miejskim) było lekkie wzniesienie, na nim był jakiś domek, zaś dalej pośród drzew - właśnie groby. Przy pomocy specjalnych koparek nabierano ziemię i transportowano ją na stadion pod budowę skarpy (od strony północnej) do instalowania ławeczek. Byłem świadkiem jak jedna z koparek wraz ziemią wiozła szkielet ludzki, taki sam jakie bywają na biologii czy anatomii, ale wtedy sztuczne. Szkielet był cały z czaszką. Czy ich było więcej?

Dajmy sobie spokój i pomódlmy się za nich.

Czy kierowcy firm spedycyjnych mogliby przestać łamać przepisy i stwarzać zagrożenie dla żdrowia i życia, szczególnie dla naszych dzieci i wnuków jeżdzących rowerami i hulajnogami.
Jazda pod prąd przez samochody firm kurierskich ulicą Brzozową w Iławie to standard.
Dziś 4. listopada 2024 o godz 11:18 - dla odmiany samochod firmy GLS.
Dziecko na rowerze nie ma szans w zderzeniu z pojazdem dostawczym. Kierowcy dbajcie o życie innych.
Mało wam jednego idioty z firmy transportowej z wjazdu do Gdańska, który niedawno zabił czwórkę dzieci...?

Czy jest już ogłoszony konkurs na stanowisko nowego dyrektora biblioteki miejskiej w Iławie?
Poprzednia pani dyrektor biblioteki podobno wygrała konkurs na jakieś stanowisko w starostwie powiatowym.

Odnośnie wpisu numer: 46355

Camel to żaden ośrodek leczenia uzależnień. To przechowalnia bogatych bezdomnych dla kasy.
Ludzi skasować, wstawić kadrę, która sama ma problemy takie jak Pani [...] Beata [...] i ekstra.
Sama zainteresowana uważa, że nikt jej zakazać prowadzenia leczenia uzależnień nie może. Mimo że owy zakaz otrzymała, to ma rację po części. Bo działa sobie dalej i śmieje się z prawa.
To nie jest zabawne, tam dojdzie do tragedii. Szkoda życia ludzkiego oraz rodzin i ich pieniędzy.
No i wszędzie brud, smród, koty i psy oraz ich mocz. Kto był, ten wie.

* * *

Sami specjaliści praktycy - geniusze w swej dziedzinie. Oni sami leczyli siebie - teraz leczą innych. Karuzela szczęścia normalnie.
Pani Beata wymiata, bo za kasę to swego czasu nawet taxi procenty dowoziło. To trzeba pokazać światu zanim będzie za późno.

Kto rządzi człowiekiem - świadomość czy rozum?
Zaduszkowe rozważania...

To nurtujące pytanie skłania myślącego człowieka do głębokich rozważań filozoficznych i psychologicznych, ponieważ odpowiedź zależy od definicji świadomości i rozumu oraz tego, jak je interpretujemy.

1. Świadomość – to nasza zdolność do bycia obecnym w teraźniejszości i doświadczania myśli, emocji i otoczenia. Obejmuje zdolność refleksji, bycia świadomym siebie i swojego istnienia, a także podejmowania decyzji w oparciu o to, co jest tu i teraz. Świadomość nie jest tylko logiczną analizą – jest głębsza, bardziej związana z intuicją, emocjami, a nawet duchowością.
2. Rozum – to zdolność do analitycznego myślenia, rozwiązywania problemów, planowania oraz wyciągania wniosków. Opiera się na logice i faktach. Rozum często kieruje się tym, co jest racjonalne i praktyczne, często oddzielając emocje i subiektywne doświadczenia od procesu decyzyjnego.

Co rządzi człowiekiem?
W praktyce nasze działania są kierowane zarówno przez świadomość, jak i rozum, a ich współdziałanie często zależy od kontekstu i sytuacji. Świadomość może dać impuls i kierunek, podczas gdy rozum pomaga przeanalizować i zaplanować konkretne działania. Przykłady:
• Świadomość może nas skłonić do dążenia do sensu życia, miłości, przyjaźni – rzeczy, które niekoniecznie są logiczne lub materialne.
• Rozum pomaga w podejmowaniu decyzji o karierze, finansach czy zdrowiu, analizując ryzyko i korzyści w praktyczny sposób.

W pewnym sensie człowiek jest „rządzony” przez interakcję obu: świadomość nadaje głęboki sens i wartości naszym celom, a rozum wybiera środki, by te cele osiągnąć. Powiedzenie, że ktoś "nie ma świadomości," może mieć różne znaczenia w zależności od kontekstu, w którym jest używane. Może to dotyczyć braku wiedzy, rozumienia lub refleksji nad pewnymi sprawami lub zachowaniami.

Oto kilka przykładów, co może oznaczać brak świadomości:
1. Brak samoświadomości – osoba nie rozumie, jak jej działania wpływają na innych ani jak jest postrzegana przez otoczenie. Może np. nie dostrzegać, że jej zachowanie rani innych lub jest niewłaściwe.
2. Brak świadomości konsekwencji – niektóre osoby podejmują działania, nie myśląc o ich skutkach. Przykładowo, ktoś może podejmować ryzykowne decyzje, nie zdając sobie sprawy z ich potencjalnych następstw.
3. Brak świadomości sytuacyjnej – osoba nie zauważa lub nie rozumie, co się dzieje wokół niej. Może to być brak wiedzy o kontekście społecznym, kulturowym lub o wydarzeniach, które mają wpływ na jej sytuację.
4. Brak świadomości społecznej – ktoś nie rozumie lub ignoruje kwestie społeczne, takie jak nierówności, problemy ekologiczne lub prawa innych ludzi.
5. Brak świadomości emocjonalnej – osoba nie dostrzega swoich emocji lub nie rozumie emocji innych, przez co może mieć trudności w relacjach interpersonalnych. Brak świadomości nie oznacza złośliwości ani złej intencji, choć czasem może prowadzić do negatywnych konsekwencji w relacjach i działaniach.

Świadomość społeczna to zdolność do rozumienia, rozpoznawania i reagowania na problemy, wartości i normy społeczne, które kształtują nasze relacje z innymi ludźmi i wpływają na społeczeństwo jako całość. Jest to rodzaj "inteligencji społecznej", który obejmuje m.in.:

1. Empatię – zdolność do wczuwania się w sytuację innych, rozumienia ich uczuć, perspektyw i doświadczeń.
2. Zrozumienie norm i wartości społecznych – wiedza o tym, jakie są akceptowane zachowania i oczekiwania w danej grupie, kulturze lub społeczeństwie.
3. Świadomość problemów społecznych – rozpoznawanie istotnych problemów społecznych, takich jak bieda, nierówności, dyskryminacja, problemy środowiskowe czy dostęp do edukacji.
4. Świadomość wpływu własnych działań – zrozumienie, że nasze decyzje i zachowania mają wpływ na innych ludzi oraz na środowisko społeczne i naturalne. Osoby o wysokiej świadomości społecznej zazwyczaj bardziej angażują się w sprawy społeczne, są wrażliwe na potrzeby innych i podejmują działania z myślą o szerszym dobru. Taka świadomość sprzyja budowaniu harmonijnych i odpowiedzialnych relacji oraz wspiera dążenie do sprawiedliwości i równouprawnienia w społeczeństwie.

Odnośnie wpisu numer: 46355

Gdyby była kasacja samochodu pijusowi, to jednak można by liczyć, że coś by się zmieniło. Jestem za twardą ręką naszej policji. [...]

Ośrodek Terapii Uzaleźnień CAMEL pod Iławą [...].

Jak to jest, że kobieta, opisana swego czasu na łamach gazety "Kurier Iławski" jako osoba przyłapana przez policję na prowadzeniu pojazdu pod wpływem alkoholu Beata S.[...] nadal prowadzi działalność medyczną o specjalności... (!) uzależnień.

Ba, śmieszniej - z tego samego powodu tonie w długach (budynek wystawiony na licytację, czyżby niespłacone zobowiązania i komornik?).

Uwaga, jeszcze zabawniej. Decyzją pokontrolną wojewody z Olsztyna zabrano jej pozwolenie do wykonywania działalności leczniczej:

"(...) Podmiot leczniczy nie spełnia wymagań określonych w wyżej wymienionych podstawach prawnych (...)".

A jednak ona nadal działa, nielegalnie prowadzi odwyki i inne procedury medyczne, wyniki ma słabiutkie, mimo to pobiera pieniądze od chorych i uzależnionych ofiar, a sama owa pani właścicielka, wymalowana od ucha do ucha, bez krzyty wstydu spożywa co spożywa, i nadal jeździ po drogach w takim stanie, że słoń by padł.

Czy ktoś to powstrzyma? Czy dopiero wtedy odpowiednie służby ruszą swoje zady, gdy dojdzie do tragedii na niewinnych ludziach?!

Angela Merkel jako kanclerz Niemiec zablokowała przeniesienie do Polski 25 tys. z 50 tys. żołnierzy USA w Niemczech, argumentując, że tamtejsze salony samochodowe i puby stracą klientów i będą musiały zostać zamknięte.

W wywiadzie opowiedzieli o tym amerykańscy eksperci: Robert C. O’Brien, który był doradcą Trumpa ds. bezpieczeństwa narodowego w latach 2019 i 2020, oraz Elbridge Colby, będący zastępcą asystenta sekretarza obrony w latach 2017 i 2018 oraz architektem strategii obrony narodowej na rok 2018.

Relacjonowali, że Trump planował przeniesienie połowy wojsk z Niemiec do Polski, by byli blisko frontu i odstraszali Rosjan, a drugą połowę na Aleuty, Guam, Hawaje i do Kalifornii, by odstraszać Chińczyków.